tijd voor een verhaaltje!

¡Ya sabe!

Ik blijf me erover verbazen dat het mensen verbaast dat ik sommige dingen weet. Zoals ik bijvoorbeeld weet dat een zoete aardappel een ‘camote’ is. Dat ik na Catalina naar rechts moet als ik thuis wil komen en dat zo’n ritje meestal S/. 1,50 kost. Dat je eieren of avocado’s met zout kunt eten omdat dat nou eenmaal lekkerder is. En dat je ‘chevere’ kunt zeggen als je iets heel erg leuk vindt. Als ik dan laat blijken dat ik hier inderdaad van op de hoogte ben, dan hoor ik: « ¡Ya sabe! Ella es Peruana! » Een schattig compliment natuurlijk, maar het is voor mij een goeie reden om ongenuanceerd en lekker generaliserend te kunnen zeggen dat de mensen hier over het algemeen toch wel een beetje dommig zijn (:

En ja, soms krijg ik dan weleens kaakpijn als ik probeer mijn gezicht in de plooi te houden.

Bij mij thuis eten ze hun eigeel niet op en halen ze het zachte witte uit een broodje voordat ze het opeten omdat ze dat niet lekker vinden. Ze drinken superveel suiker in hun thee en eten bergen met rijst. Elke dag. Door mijn gastmama wordt ik haar koninginnetje genoemd met haren van goud, of anders barbie (dat ik dat geen compliment vindt doet er nu even niet toe). ’s Avonds roepen ze “belteroestuh” als ik naar mijn kamer ga en als er iemand binnen komt lopen dan begroeten we elkaar met “doei doei”. De stroopwafels waren binnen de kortste keren verdwenen, ook de drop is zeer geliefd maar onovertroffen is in deze familie toch wel de pindakaas! Irene wil dat mijn Nederlandse mama Spaans leert zodat ze kunnen bellen want mijn Nederlandse moeder moet wel zo’n fantastische vrouw zijn (dat is helemaal waar!) en mijn Peruaanse gastmama wil juist graag Nederlands leren om haar collega’s te imponeren met haar versies van kaas, vork, heel slecht en heel mooi.

Mijn onderzoek is bijna klaar! Ik heb afgelopen week even een paniek-periode gehad en natuurlijk zijn er altijd kleine obstakels zoals de taal en de oneindige bureaucratie van dit land, maar nu gaat het weer stukken beter. Ook heb ik een weekje korter de tijd gehad voor mijn onderzoek, omdat mijn lieve opa in maart is overleden (die ook altijd een berichtje achterliet op mijn site..). Ik ben toen teruggegaan naar Nederland voor de begrafenis, wat uiteindelijk een hele fijne beslissing is geweest. Het was goed om samen te zijn met mijn familie. Gelukkig heeft deze week voor mij geen grote problemen veroorzaakt hier in Peru. Deze week heb ik nog een paar interviews en bezoekjes op het programma staan voordat ik op reis ga samen met Malou en Liselotte! Ik ben nu dus nog een paar daagjes aan het poweren maar vanaf donderdag vind ik het wel mooi geweest. Donderdag bak ik een appeltaart en gaan we naar een ‘geheime laguna’ die heel mooi schijnt te zijn. Verder is het komend weekend Semana Santa (heilige week, oftewel Pasen) en dat wordt hier uitgebreid gevierd! Echt leuk dat ik dat samen met mijn Icaanse familie mag meemaken!

Ook grappig: mijn naam is in de loop van de weken getransformeerd van Marieke naar Marie (uitgesproken als Maari) naar Mary naar Merly (:

(en ook: ooooooh ik ben bijna klaar met mijn onderzoek en ik heb zoooo’n zin om te gaan reizen en het is zooooo raar dat ik hier over iets meer dan een week afscheid moet nemen en dat vind ik helemaaaaaaal niet leuk en oooooh ik heb ge-sandboard dat is snowboarden maar dan in de woestijn en er zijn heeeeele mooie eilanden aan de kust die ik heb gezien en ooooooh alles is zo fijn!)

geniet van de lente!

ps: ik had in Nederland een nieuwe zonnebril gekocht maar die is intussen ook alweer gesneuveld.. ik weet ook niet wat dat is hoor!