Een zinloos verhaal

Vorige week woensdagavond was echt superbeurk….. Lovise (dus niet Louisa) en ik waren met wat Fransen naar een appartement gegaan om te ‘feesten’... Was er zo’n gast die echt alléén over zichzelf kon praten!! Echt super-super-irritant, en Lovise en ik moesten de volgende ochtend gewoon naar school. Als we het nu naar onze zin hadden gehad. Maar nee hoor, we kwamen om 3 uur thuis en waren de volgende ochtend tijdens de les zo moe... Niet zo gek. Maar nu komt het! Lovise en Marieke lopen in Vence en willen naar huis. Daar gaat een bus. Hee het is onze bus! O. Te laat. Okee laten we de foto’s gaan halen en dan de bus van 12 uur nemen. Okee. Hmm ik denk dat we moeten rennen, over vijf minuten vertrekt de bus. Ik word heel boos als ik de bus mis! Haha ja natuurlijk, ik ook, nee dat gaat goed. Hellep daar is de bus! Hij rijdt! We moeten rennen! We rennen en we zwaaien naar de chauffeur. Rotchauffeur! Onze charmes werken niet. Dan maar een middelvinger, en Stephan, die het allemaal wel grappig vindt, wil ons wel naar huis brengen met zijn auto! Dankjewel!

Vrijdagochtend was iedereen hier in huis belabberd. Een snotneus, hoofdpijn, buikpijn enzovoorts. De kinderen bleven dus thuis en we hebben met z’n allen voor de teevee gehangen (wat trouwens niet alleen gebeurd als we ziek zijn hoor...) en ’s middags heb ik het huiswerk voor Jade op school opgehaald. De dag erna, mijn vrije dag, besloot ik het maar een beetje rustig te houden. Kon ik ’s avonds misschien uit. Maar ik heb hier als ik thuis ben altijd het idee dat ik moet werken, ook al heb ik een vrije dag. Dus doe ik nog steeds de was en ruim alles op. Je snapt dus dat ik het lekkerder vind om ergens iets te gaan doen als ik vrij ben. Meestal is dat ook zo hoor, alleen deze zaterdag had ik overdag geen zin en dat was dus een beetje een slome dag. Ik had verder het idee dat Karine en Maurice over me praatten. Dat is niet echt leuk om te denken, en ik heb ook zoiets van als er wat is, zeg het dan gewoon in mijn gezicht en doe niet schijnheilig. Maarja ze zijn aardig tegen mij dus eigenlijk moet ik niet klagen, maar soms mag dat best. Vind ik.

In ieder geval, om niet niks te doen te hebben op een zaterdagavond heb ik de halve ‘aupairclub’ afgebeld om te vragen wat ze gingen doen, en het kwam erop neer dat ik niet de mogelijkheid had om naar een feestje in Nice te gaan. Dat heb je als je geen auto tot je beschikking hebt aaaaaaargh. (Ik denk dat ik het autorijden verleer dus pas maar op als ik terugkom gna gna.) Okee enniewee, ik moest oppassen hoorde ik later. Dus had ik twee meiden gevraagd om bij mij film te komen kijken enzo. Dat waren Maria, een Zweeds meisje, en Lovise. Van film kijken is niks gekomen want Perla en Jade mochten Alladin kijken en gingen laat naar bed. We hebben dus maar een beetje gekletst wat op zich wel gezellig was, maar wel een beetje anders dan wat ik eigenlijk had gewild!! Hallo!! Zaterdagavond!! Ik heb de zaterdagavond wel volledig benut trouwens: ben tot half vijf beneden gebleven en Karine en Maurice waren nog niet terug. Toen ging ik maar slapen. Bleek dat ze om half zeven thuis waren haha! De volgende dag was net zo sloom. Het was de eerste keer dat ik echt het zondagidee had. Ik vond het beneden niet leuk en heb op mijn kamer naar muziek geluisterd. We zouden iets gaan doen met de familie maar dat ging niet door, dus verveelde ik me rottig. Dus maar even langs Lovise gegaan, braaf ons huiswerk voor maandag gemaakt en thuis lekker slapen.

Gister was het maandag. Ik had me zondag niet zo goed gevoeld, was nog steeds een beetje ziekig en had niks te doen. En op zo’n moment slaat de heimwee weleens toe. Meestal doe ik dan net of er niks aan de hand is en dwing mezelf om iets te gaan doen. Maar nu was ik echt in een gat en met Lovise heb ik besloten dat we maar een keer een ‘crynight’ moeten houden, want waarschijnlijk heeft iedereen af en toe wel behoefte om te janken :) Lijkt mij wel normaal tenminste. Het is wel heel gek om hier te zijn, zo in je eentje als je eens een keer iemand nodig hebt om mee te knuffelen. Dan merk je echt wel dat je op jezelf aangewezen bent als je beslist om zomaar je thuis te verlaten voor een lange tijd. Maar het is echt een cirkel, want als ik dan om me heen kijk dan weet ik weer waarvoor ik ben gekomen en ben ik weer een beetje blijer. En ik weet trouwens ook dat iedereen die aupair is hetzelfde gevoel heeft. Wel lekker als je er met anderen over kunt praten die weten wat het is. En toch baal ik er nog steeds van dat bellen naar Nederland zo duur is............

Vanmorgen heb ik met mijn lieve mama gebeld en ik zei tegen haar dat de heimwee in de kleine dingen zit. Je mist de dingen waarvan je niet eens wist dat ze bestonden. Nouja, okee een voorbeeld: een liedje zingen met Maarten in onze taal die niemand kan nadoen!! Haha ja dat mis ik wel. Gelukkig kon ik mijn stemmetje gebruiken toen ik het verhaaltje van de drie beertjes en Goudlokje voorlas: pidiwidi wie heeft er van mijn pap gegeten pidiwidi? Ennem, gister deed ik de vaat en buiten was het donker. Het raam spiegelde en toen zag ik mezelf. Normaalgesproken trek ik dan samen met Lianne gekke bekken inclusief geluid, tja nu stond ik daar in mijn eentje een debiel hoofd te trekken. Lang niet zo grappig..... behalve dan als ik er aan denk dat iemand stiekem vanaf buiten stond te kijken haaaaaaaaahaha ja dan moet ik wel lachen. Maar weet je, zo zonder al die mensen om je heen die er altijd voor je zijn leer je jezelf wel een stuk beter kennen. Ik heb veel meer verantwoordelijkheid en hoe gek het ook klinkt, ik heb toch het idee dat ik misschien zelfs een heel klein beetje meer volwassen word (al grinnik ik als ik daaraan denk).

Het wordt hier nu trouwens ook een beetje herfst. Vandaag heeft het lekker geregend en het is niet meer zo heel erg warm. Ik denk dus dat ik niet meer zo bruin zal worden en dat ik nog maar een paar keer in de zee ga zwemmen. Of misschien wel helemaal niet meer. De zomer is voorbij. Ik vind het wel lekker trouwens dat het wat kouder wordt, ik hou van de herfst en zeker als het koud is en de zon schijnt wooooooow. Binnenkort wordt ook de klok verzet, ik weet niet eens precies wanneer. Zo dom, ik heb geen horloge, dus ik weet echt niet hoelaat ik leef. Aan de ene kant is dat wel lekker want ik hou er helemaal niet van om altijd te weten hoe laat het is maar soms is het ook erg lastig. Daarom ben ik ook hier gewoon vaak te laat, zoals gewoonlijk. Ik hoor net dat er een taak op mij wacht: ik mag lekker de tafel dekken jeeeeej!! Het is hier opeens echt een gekkehuis: de familie van Karine is gekomen en we gaan met z’n allen eten... Iedereen draaft door haha wel grappig om te zien maar ik snap er allemaal niks van. Want mijn frans mag dan misschien wel een beetje beter zijn, maar het lukt me nog steeds niet om vloeiend mee te praten!! En ik ben hier al vijf weken!! (........)

Ik ben heel blij opeens, want ik denk aan gisteren toen Romy mij belde. Eerst herkende ik haar helemaal niet want ik verwachtte echt totaal niet dat zij me zou bellen! Ze was namelijk op vakantie geweest en ik had haar een tijd niet meer gesproken. Dus ik verstond: Omy of Homy en ik ken niemand die zo heet.. gelukkig kwam ik er uiteindelijk wel achter en ik ga van het weekend lekker naar haar toe en daar heb ik zin in!! En ik ben ook blij omdat er hier in huis muizen zijn. Vanmorgen zag ik er een onder de bank vandaan gniepelen, ja echt er is geen beter woord voor, en dat was echt zo lief! Er liep ook al een keer een lief muisje over het aanrecht! En toennet hoorde ik een gil: Karine had een muis gezien in de keuken haha supergrappig! Tja, ze eten dan wel wat dingetjes op, maar ik vind een muisje echt lief hoor!

Het is inmiddels een dag later en wat een vreemde dag!! Het is woensdag, dus op zich heb ik vrij. Ik had dus lekker geslapen en wilde om tien uur lekker een bad nemen en dan wat dingen in huis doen om de ouders toch maar tevreden te houden. Karine was werken en Maurice was met de meiden naar het zwembad. Dus ik loop naar de deur, is die op slot!! En ik heb geen sleutel, dus ik kon er niet in! Lekker... Dus ben ik naar Lovise gegaan, heb gebeld en toen mocht ik fijn tot half een wachten voordat ik kon beginnen met mijn dag. Nou niet de allerbeste start die je kunt hebben. Het stomme was dat ik buiten zat te wachten toen Maurice aankwam lopen. Hij zei: heb je wéér het terras niet geveegd! Ik dacht dat hij een geitnje maakte, maar hij is blijkbaar echt gefocusd op het terras dus ik zal maar zorgen dat ik dat voortaan goed doe. En verder zei hij dat ik vanmorgen helemaal niks had gedaan. Ik zeg: nee want het is woensdag. O hoef je niet te werken op woensdag? Uhh nee. En trouwens, hoe kan ik ooit iets doen als ik het huis niet inkan?? Beetje dom hè Maurice...

Nou ik was blij dat ik om twee uur had afgesproken met Cynthia. Dat is een Nederlandse vrouw die bij mij op franse les zit, en samen moesten we een presentatie over Nederland voorbereiden in het frans. Dat was best gezellig dus heb ik toch nog een beetje wat gehad aan mijn dag. Ze vroeg me om te blijven eten, maar ik moest thuis nog wat dingen doen en ik ben echt bang dat ik op mijn kop krijg als ik helemaal niks heb gedaan (terwijl ik eigenlijk toch echt vrij ben). maar de scheiding is gewoon echt ver te zoeken, en ik ben nog steeds niet helemaal op mijn plaats heb ik het idee. Nou ben ik dus net thuis en ik hoop dat de avond een beetje relaxt is.. Morgen moet ik weer naar school en daar heb ik best zin in eigenlijk, alleen ik vraag me af wanneer ik nu tijd heb om het terras te vegen :)

Wahaaaaaaaaaa ik heb trouwens gejoggd!! In mijn hoofd dan, maar ik heb serieus erover nagedacht en dat vind ik al een echte vooruitgang. Ik eet hier namelijk echt superongezond voor mijn gevoel en dat is slecht. Teveel chocola en te weinig verse groenten en teveel pasta en te weinig normaal brood. Ik moet echt oefeningen gaan doen of ik herken mezelf niet meer terug zeg poepie hee.

Het stinkt hier naar aangebrand eten want Karine is aan het koken wat wil zeggen dat ze wat pannen op het vuur heeft staan terwijl ze aan het bellen is. Ze belt namelijk echt de hele dag. Ik weet wel dat het echt frans is wat ik nu ga zeggen, en het is een groot verschil in cultuur met Nederland, maar toch kan ik het niet echt snappen: de mensen hier zijn op het eerste gezicht wel gastvrij, maar ze betrekken je niet echt persoonlijk bij allerlei zaken. Bijvoorbeeld toenet: ze kwam al bellend thuis en heeft me zeker weten gewien, ik stond in de slaapkamer met het licht aan. Niet dat ze even zwaait of hoi zegt dat ze er is, nee mij gewoon negeren. En dan later, als ik in de keuken kom en ze is niet aan het bellen dan is het opeens wel weer blij. Toen vertelde ik haar het verhaal van vanmorgen, dat ik voor een dichte deur stond. Zegt ze dat ze dat al wist want Maurice had het haar verteld. En dan mis ik echt even een stukje, een groot deel gebeurt hier langs me heen. Nouja. Daarom rommel ik maar een beetje aan en loop een beetje heen en weer in huis haha je zou me moeten zien. Ik weet soms echt niet hoe ik me moet gedragen.

Ik bedacht me dan ook een paar dagen terug dat ik geen aupair ben geworden omdat ik zooooooveel van kinderen hou, maar gewoon omdat het een supermakkelijke mogelijkheid is om in aanraking te komen met een andere cultuur en een vreemde taal en een hoop nieuwe mensen. Dus dan accepteer ik het maar dat ik af en toe wel thuis moet zijn en wat dingen in huis moet doen, maar waar het me eigenlijk om gaat is niet te vinden binnen de vier muren van dit huis. Ik weet dan ook echt zeker dat ik niet naar een ander gezin wil na februari, want ik heb het leven als aupair dan echt wel gezien. Misschien dat ik wel thuis een paar maanden ga werken om genoeg geld te hebben om van de zomer naar Rusland, Hongarije en Slowakije te gaan!!

Veel liefs xx Marieke, ennem ik heb hier geen hagelslag, wat echt geen hint is hoor!